Πληροφορίες για το Πευκοχώρι
Tuesday, August 04, 2020
Είναι ένα από τα πιο όμορφα τοπικά χωριά της Χαλκιδικής δίπλα στη θάλασσα. Βρίσκεται προς το τέλος της Χερσονήσου Κασσάνδρας. Και μόνο η ονομασία μπορεί να δώσει την αίσθηση του περιβάλλοντος αυτού του χωριού. Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό άλλαξε το όνομά του, από Καψόχωρα, καθώς το 1805 κάηκε, σε Πευκοχώρι. Δεν είναι γνωστό το ακόμα παλαιότερο όνομα.
Στο παλιό χωριό με τα τυπικά Χαλκιδικιώτικα σοκάκια που όλα καταλήγουν στην όμορφη και άνετη διαμορφωμένη πλατεία του, εκεί θα βρείτε εστιατόρια, καταστήματα διαφόρων ειδών, εκεί θα συναντήσετε κατοίκους που θα σας προσφέρουν την παραδοσιακή Χαλκιδικιώτικη φιλοξενία. Διασχίζοντας τα σοκάκια του χωριού θα δείτε τους πανέμορφους κήπους των σπιτιών με τις ανθισμένες λεμονιές (χαρακτηριστικό του χωριού), τα ανθισμένα γιασεμιά και τη μεγάλη ποικιλία τριανταφυλλιών. Αυτά όλα θα θελήσετε να τα χαρείτε εφόσον κουραστείτε από την μοντέρνα ζωή που έχετε την ευκαιρία να ζήσετε στην αναπτυγμένη τουριστική περιοχή της παραλίας.
Η πανέμορφη παραλία μήκους ενός χιλιομέτρου μπροστά στον οικισμό και συνολικά 14 χιλιομέτρων με το γαλάζιο χρώμα της και με την κρυστάλλινη καθαρότητά της είναι η καρδιά του ‘’κρυφού παράδεισου’’ της Χαλκιδικής. Με μια αμμουδιά που η ποιότητά της σας δίνει την αίσθηση του βελούδου. Θα έχετε την ευκαιρία να ηρεμήσετε από την καθημερινότητα. Βλέποντας τον ήλιο να δύει θα νοιώσετε για μία ακόμη φορά την αίσθηση του ‘’κρυφού παράδεισου’’. Τότε είναι η ώρα που τα φώτα των μπουτίκ, των μπαρ, των ντίσκο, των εστιατορίων αλλάζουν την διάθεσή σας και σας προδιαθέτουν για το ξεκίνημα μιας άλλης ζωής.
Στις πανέμορφες ταβέρνες και τα εστιατόρια με την αυξημένη παροχή υπηρεσιών με το ευγενικό προσωπικό τους και με εδέσματα που ικανοποιούν κάθε γούστο, ξεκινώντας από το απεριτίφ, το τυπικό Χαλκιδικιώτικο χταποδάκι, δοκιμάζοντας το τοπικό ούζο, εσείς θα αποφασίσετε για ένα φρεσκότατο ψάρι ή ένα τοπικό κρέας ή αν όλα αυτά σας φαίνονται πολλά, τα μοντέρνα σνακ-μπαρ θα σας βοηθήσουν να προετοιμαστείτε για την νυκτερινή ζωή που είναι γεμάτη από εκπλήξεις. Μπαρ με νέους ανθρώπους και με ζωντανή μουσική είναι μία καλή αρχή για να τελειώσετε στα μοντέρνα κλαμπ.
Αργά το πρωί διάφορα μπιστρό σας προσφέρουν μετά από μια απόλυτη διασκέδαση, την απόλυτη ξεκούραση για να αντιμετωπίσετε το ξεκίνημα μιας νέας ημέρας. Για τη διαμονή σας δεν χρειάζεται και μεγάλος προβληματισμός καθώς ο περιφερειακός δρόμος σας φέρνει κατευθείαν στο χωριό μας.
Πληθώρα νέων ξενοδοχείων με εξοπλισμό σύγχρονων προδιαγραφών και με παροχή υψηλών υπηρεσιών από εκπαιδευμένους υπαλλήλους κάνουν τη διαμονή σας περισσότερο από άνετη, εκτός αν θέλετε η διαμονή σας να γίνει σ’ ένα από τα εξοπλισμένα διαμερίσματα όλα με την έγκριση του ΕΟΤ.
Εξοπλισμένα μ’ ένα χαρακτηριστικό τρόπο, θα νοιώσετε και θα θελήσετε αργότερα να γίνεται μόνιμος κάτοικος του Πευκοχωρίου. Αν είστε τυχεροί θα μπορέσετε να νοικιάσετε μία βίλα.
Από τη σκάλα του λιμανιού σας δίνετε η ευκαιρία να κάνετε μία ημερήσια κρουαζιέρα με τα καραβάκια και τα Δελφίνια και θα σας δοθεί η δυνατότητα να δείτε και να γνωρίσετε τις υπόλοιπες ακτές της Χερσονήσου μας, να ταξιδέψτε μέχρι την Σιθωνία ή μέχρι το μοναδικό Άγιο Όρος. Αν δεν έχετε δικό σας αυτοκίνητο η πυκνή συγκοινωνία των λεωφορείων αλλά και το πλούσιο δίκτυο ενοικιαζομένων αυτοκινήτων σας δίνει την άνεση να γνωρίστε την πανέμορφη χερσόνησο της Κασσάνδρας ή ακόμη να κάνετε ένα ταξιδάκι μέχρι την Θεσσαλονίκη. Ακόμη αν θέλετε μπορείτε να περπατήστε στο πευκόφυτο δάσος μας απ’ όπου και το χωριό μας έχει πάρει το όνομά του και να δείτε αιωνόβια πεύκα και εκτάσεις με ελαιόδεντρα καθώς και μικρές κοινότητες μελισσών απ’ όπου παράγεται το περίφημο μέλι Χαλκιδικής, γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Το Πευκοχώρι που απέχει από τη Θεσσαλονίκη 105 χλμ. σας περιμένει με κάθε είδος μεταφορικό μέσο να σας προσφέρει διακοπές στο ‘’μυστικό παράδεισο’’ της Ελλάδας, ξεκινώντας από μία περίοδο που ανοίγει η Μεγάλη Εβδομάδα του Πάσχα και τελειώνει στο Αγιοδημητριάτικο μικρό καλοκαιράκι. Αν μέχρι τώρα δεν το γνωρίζατε ή αν δεν ζήσατε μερικές ημέρες όπως εσείς θα θέλατε, το Πευκοχώρι είναι εκεί, που τα όνειρα και των δικών σας διακοπών μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και σας περιμένει.
Το καλοκαίρι, η περιοχή φιλοξενεί τους γνωστούς ιστιοπλοϊκούς αγώνες ΙΤΕΝΒΑ, που ξεκινούν από την φυσική μαρίνα του Γλαρόκαβου.
Στο βορειοδυτικό τμήμα του λιμανιού, εκεί όπου σήμερα αγκυροβολούν τα καράβια βρέθηκαν ερείπια από ρωμαϊκό οικισμό. Στην ίδια περιοχή ανακαλύφθηκε και θησαυρός με νομίσματα του Λυσιμάχου, ο οποίος ήταν βασιλιάς της Θράκης. Γύρω στο 1590, στην περιοχή αναφέρεται το Μεγάλο Μετόχι "Άντερ" της Μονής Ιβήρων, το οποίο απαλλοτριώθηκε πριν από τον πόλεμο. Σώζεται σήμερα μόνο ο μισοκατεστραμμένος ανεμόμυλος. Οι κάτοικοι του Πευκοχωρίου συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης του 1821 ήταν ο Γεώργιος Γιαννάκη.
Ιστορικά Στοιχεία
για το Πευκοχώρι (Καψόχωρα)
Tuesday, August 04, 2020
Αναζητώντας ιστορικά στοιχεία για το Πευκοχώρι της Κασσάνδρας, προκειμένου να συνθέσω το παρόν σημείωμα, διαπίστωσα με έκπληξη ότι, τόσο στην ελληνική, όσο και στην ξένη επιστημονική βιβλιογραφία, δεν υπάρχει κάτι σχετικό. Ακόμη και ο αειθαλής καθηγητής μας κύριος Παναγιώτης Στάμος, στο περί Κασσάνδρας πολύτιμο πόνημά του, δεν αναφέρεται στο αναμφισβητήτως υπάρχον εν Κασσάνδρα και τουριστικώς πολυζήτητο Πευκοχώρι. Την απάντηση εν τέλει την βρήκα στο, χρήσιμο για τον μελετητή τής ιστορικής τοπογραφίας της τουρκοκρατούμενης Χαλκιδικής, συλλογικό σύγγραμμα «Paysages de Macedoine» (Παρίσι, 1986) : Πευκοχώρι = Καψόχωρα.
Η παράδοση, καταγεγραμμένη ήδη από το 1869, μνημονεύει την αλλαγή του ονόματος του χωριού σε Καψόχωρα μετά την πυρπόληση του το 1805, χωρίς να διασώζει το παλαιότερο όνομα. Πιστεύω ότι και το προ του 1805 άνομα δεν ήταν Πευκοχώρι, διότι τότε τα πεύκα στην Κασσάνδρα ήσαν πολύ λιγότερα, ονομάζονταν συνηθέστατα «τσιάμια» ή «πιτσάκια», ο δε κόσμος της εποχής είχε έμφυτο σεβασμό στην ιστορία του. Η λογική λέει ότι τα πεύκα δεν συνθέτουν χωριό, ο δε έμφυτος σεβασμός προς την Ιστορία δεν θα άφηνε, π.χ. τούς Συκιώτες, ούτε να διανοηθούν να αλλάξουν το άνομα του χωριού τους, ακόμα και αν τους έδιναν τα χίλια καλά του κόσμου.
Θεωρώντας την μετονομασία ενδεικτική του γεγονότος ότι oι Καψοχωρίτες επιθυμούν, για λόγους τους οποίους αυτοί γνωρίζουν, κάποιου είδους αποκοπή από το παρελθόν τους, αναγκάζομαι να υπηρετήσω την επιθυμία τους και αποφεύγω να αναφερθώ σ’ αυτό. Δηλώνω όμως ότι, εάν δεν ήμουν Νικητιανός, ευχαρίστως θα γινόμουν Καψοχωρίτης μετά τα όσα έμαθα περί τής Ιστορικής Καψόχωρας, προετοιμαζόμενος για το ανά χείρας σημείωμα το οποίο θα περιορισθεί σε πληροφορίες για περιοχές εκτός του χωριού.
Το μεγάλο έλος του Γλαρόκαβου, πρόβλημα της περιοχής για πολλούς αιώνες, φαίνεται ότι κατά τούς χρόνους της ρωμαιοκρατίας είχε πολύ διαφορετική μορφή. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η στάθμη της θάλασσας ήταν τότε περί τα δύο μέτρα χαμηλότερη, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι το έλος ήταν πολύ περιορισμένο και κατελάμβανε μόνον ένα τμήμα τού σημερινού λιμανιού. Στον βορειοδυτικό τομέα του λιμανιού, δηλαδή εκεί όπου σήμερα δένουν τα ψαροκάικα, υπήρχαν τα (μη διακρινόμενα επιφανειακώς) ερείπια ενός αξιόλογου οικισμού της ρωμαιοκρατίας, τα όποια καταστράφηκαν κατά τα 3/4 (τουλάχιστον), όταν γίνονταν oι εκσκαφές για την διαμόρφωση τού λιμανιού.
Αγνοούμε κάθε Ιστορικό στοιχείο για τον οικισμό του Γλαρόκαβου. Άλλωστε νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά πού γράφεται κάτι γι’ αυτόν. Περί τα τέλη του περασμένου αιώνος βρέθηκε, κάπου εκεί, ένας σημαντικός θησαυρός χρυσών νομισμάτων του βασιλέως της Θράκης Λυσιμάχου, η ανάμνηση των οποίων είναι ζωντανή στην περιοχή μετά από εκατό και πλέον χρόνια. Η απόκρυψη των νομισμάτων αυτών ίσως να σημαίνει ότι κατά τον 3ον αιώνα π.Χ. υπήρχε ήδη στην περιοχή κάποιος οικισμός ο οποίος συνέχισε να ζει και κατά την ρωμαιοκρατία.
Η θέση του οικισμού στην αμμώδη λωρίδα μεταξύ έλους και θαλάσσης, προϋποθέτει κάποια ουσιαστική σχέση και με τα δύο. Η μόνη σχέση την οποία μπορούμε να σκεφθούμε, συνδυάζοντας μάλιστα την περίπτωση με τό παρόμοιο παράδειγμα που διερεύνησα ανασκαφικώς στο Γεράνι των Αγροτικών Φυλακών, είναι το να λειτουργούσαν και εδώ συστηματικώς αλυκές. Σ’ αυτή την περίπτωση η ύπαρξη του οικισμού αποσκοπούσε, κυρίως, στην εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών της αλυκής.
Ό οικισμός, του οποίου αγνοούμε και το όνομα, επεβίωσε και κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο. Μία από τις εκκλησίες του οικισμού βρίσκεται ερειπωμένη κάτω από το σημερινό εξωκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής. Βρισκόταν έξω από τα βορειοδυτικά όρια του οικισμού και δεν πρέπει να αποτελούσε τον κεντρικό ναό του. Από τα λίγα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη πού διακρίνονται, φαίνεται να πρόκειται για παλαιοχριστιανική βασιλική κτισμένη περί τα τέλη του 5ου αιώνα. Με βάση την κεραμική που φαίνεται στην περιοχή του οικισμού, μπορούμε να πούμε ότι σταμάτησε να ζει περί τα μέσα του 6ου αιώνα, δηλαδή στον καιρό που καταστράφηκε η περιφανής Κασσάνδρεια.
Παράλληλα με τον οικισμό του Γλαρόκαβου υπήρχε και ένα πλήθος διεσπαρμένων μικροεγκαταστάσεων της ίδιας περιόδου, στους γοητευτικούς και, εν πολλοίς, πευκόφυτους προς νότο λόφους. Η διασπορά αυτή είναι ενδεικτική τοΥ αισθήματος ασφάλειας που κατείχε τους υπηκόους της Ρώμης τότε, όταν η «Pax Romana» (= ρωμαϊκή ειρήνη) ήταν βασικό γνώρισμα του κράτους. Το βασικό όμως οικονομικό και, προφανώς, διοικητικό κέντρο της περιοχής ήταν ο πλούσιος οικισμός στην γειτονική Χρούσω του Παλιουρίου, αντικείμενο που ξεφεύγει από τα όρια του σημειώματός μας.
Μετά από σιωπή πολλών αιώνων, οι σαφείς πληροφορίες για την περιοχή ξαναρχίζουν μόλις κατά την δεκαετία του 1590, όταν είναι οργανωμένο πλέον το μεγάλο μετόχι «Άντερ» της μονής Ιβήρων. Αυτή την φορά η Μονή το απέκτησε με «ταπί» από τον γνωστό στην Ιστορία της Κασσάνδρας Γαζανφέρ Αγά, περί το 1591. Σύμφωνα με το «χοτζέτι» (= τίτλος Ιδιοκτησίας) του 1596, το σημερινό έλος λειτουργούσε ως αλυκή. Θεωρώ πιθανόν ότι το Άντερ σχετίζεται με το αναφερόμενο στις πηγές μετόχι «Γεράνη (ή)», το οποίο κατείχε η Μονή στην Κασσάνδρα ήδη το 1047 (αν μη από το 980) και το διατήρησε τουλάχιστον μέχρι το 1079 (αν μη μέχρι το 1101), όταν μνημονεύεται «μετά του ναού αυτού» (πιθανώς του Αγίου Ανδρέου).
Το μετόχι, με το δυσερμήνευτο όνομα «Άντερ», απαλλοτριώθηκε προπολεμικώς και από τα κτήρια του διακρίνεται σήμερα μόνον ό μισογκρεμισμένος ανεμόμυλος.
ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Tuesday, August 04, 2020
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
Ιωακείμ Παπάγγελλος
Οικονομολόγος-Αρχαιολόγος (10η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων)
Kασσάνδρα
Περιοδική Έκδοση Πολιτιστικού Συλλόγου Κασσανδρινών Θεσσαλονίκης
ΕΡΕΥΝΑ & ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ-ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
Βαγγέλης Κατσαρίνης - Ηλεκτρονικός - Κατασκευαστής Ιστοσελίδων Διαδικτύου
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ (WEBSITE LINKS)
Tuesday, August 04, 2020
ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ: http://www.kassandra.gr/
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΥΚΟΧΩΡΙΟΥ «Αλκυών»:
https://www.facebook.com/alkion.pefkohoriou
PEFKOHORI VILLAGE:
https://www.facebook.com/groups/pefkohorivillage/
MYPEFKOHORI:
http://www.pefkohorivillage.com/
